โรคแท้งติดต่อ

มารู้จักกับโรคนี้กัน
โรคแท้งติดต่อ หรือ โรคบรูเซลโลซิส เป็นโรคติดต่อจากสัตว์สู่คน เกิดจากแบคทีเรียในสกุล Brucella พบได้ทั่วโลกและจัดเป็นอาวุธชีวภาพ รูปร่างเป็นแท่งกลมสั้น (coccus) อะมีโนสปอร์ที่มีการย้อมสีแกรมลบเล็กน้อยจะสร้างโคโลนีที่ไม่สร้างสปอร์และเป็นเส้นตรงบนวุ้นที่ห่อหุ้ม เส้นผ่านศูนย์กลาง 0.5-1 มม. กลมและนูน เรียบ โปร่งแสง มีสีเหลืองนวลหลังฟักนานกว่า 4 วัน พบในสัตว์เลี้ยง สัตว์ป่า และ สัตว์น้ำเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของโรค สายพันธุ์ที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เกิดโรคในมนุษย์ ได้แก่ Brucella melis พบในแพะและแกะ Brucella abortus พบในวัว และ Brucella suis พบในสุกร Brucella canis พบได้ในสุนัขและ Brucella สายพันธุ์อื่น ๆ พบในสัตว์ฟันแทะ กวาง อูฐ ลิงบาบูน สุนัขจิ้งจอก ปลาวาฬ โลมา แมวน้ำ สิงโตทะเล ฯลฯ ผู้คนติดเชื้อจากการสัมผัสกับมลพิษหรือสารคัดหลั่งจากสัตว์ผ่านการถลอกหรือบาดแผล กินเนื้อ การดื่มเครื่องในของนมดิบหรือผลิตภัณฑ์นมดิบหรือพาสเจอร์ไรส์ การสูดดมฝุ่นละอองหรือการติดเชื้อในห้องปฏิบัติการ การติดเชื้อจากคนสู่คน เช่น เมื่อทารกดื่มนมแม่ การปลูกถ่ายไขกระดูกพบได้น้อยหากบริจาคเลือดหรือมีเพศสัมพันธ์ โดยมีระยะฟักตัวของโรค 2-3 ปี เป็นเวลาหลายสัปดาห์หรือหลายปีที่การติดเชื้อแพร่กระจายไปยังอวัยวะต่าง ๆ หลังจากเข้าสู่กระแสเลือดพบว่าผู้ป่วยมีไข้สูงเฉียบพลันและเรื้อรัง อ่อนเพลีย เบื่อหน่าย และอาการอื่น ๆ อาหาร, ปวดหัว, ปวดข้อ, ปวดเมื่อยตามร่างกาย, สับสน, ตับขยายใหญ่, ม้ามโต ในกรณีที่เกิดอาการแทรกซ้อนหรือติดเชื้อเป็นเวลานานเกิดการอักเสบ อาการทางระบบประสาทหรือหัวใจของระบบสืบพันธุ์กระดูกสันหลังและกระดูกเชิงกรานที่นำไปสู่ความตาย

อาการ
โดยทั่วไปแล้ว โคนมจะมีการแท้งลูกเมื่ออายุครรภ์ 5-8 เดือน โดยมีรกค้างและมดลูกอักเสบ ติดตามอยู่เสมอ การแท้งบุตรมักเกิดขึ้นเฉพาะกับการตั้งครรภ์ครั้งแรกเท่านั้น หลังจากนั้นอาจไม่มีการแท้งบุตร แต่มันสามารถกลายเป็นพาหะนำโรคให้กับโคตัวอื่นได้ ในมนุษย์มีอาการหนาวสั่น มีไข้ และ เหงื่อออกมากในเวลากลางคืนอาจทำให้เกิดอาการปวดข้อและกล้ามเนื้อ เหนื่อยล้า และเบื่อหน่าย อาหารสีเหลืองอ่อน มักส่งผลต่อระบบสืบพันธุ์ของสัตว์และทำให้เกิดไข้ ข้ออักเสบ หรือ โรคเต้านมอักเสบ

สัตว์ติดโรคนี้ได้อย่างไร
บรูเซลลาแพร่กระจายผ่านการสัมผัสกับเนื้อเยื่อของการคลอดบุตรและของเหลวในร่างกาย รวมถึงรก น้ำคร่ำ ทารกในครรภ์ที่แท้ง และของเหลวในช่องคลอด นอกจากนี้ยังพบในน้ำ นม เลือด ปัสสาวะ และน้ำอสุจิของสัตว์ที่ติดเชื้อด้วย การติดเชื้อโดยการกลืนกินหรือการสัมผัสโดยตรงกับเยื่อเมือกหรือรอยโรคที่ผิวหนัง เช่น ตา จมูก และปาก สามารถแพร่กระจายผ่านสารปนเปื้อน เช่น อุปกรณ์ รองเท้า เสื้อผ้า ฟาง อาหารสัตว์ และน้ำ สัตว์บางชนิดเป็นพาหะ โรคนี้อาจเกิดขึ้นได้โดยไม่มีอาการใด ๆ แต่สามารถแพร่เชื้อสู่สิ่งแวดล้อมได้เป็นเวลานาน ปล่อยให้สัตว์ในฝูงติดเชื้อต่อไปได้อีกด้วย
อ่านเพิ่มเติม : โรคเกี่ยวกับสัตว์
ติดตามข้อมูลข่าวสาร : baanpet