วาฬสีน้ำเงิน
ลักษณะทั่วไปของวาฬสีน้ำเงิน
วาฬสีน้ำเงิน หัวของวาฬสีน้ำเงินมีสีน้ำเงินสม่ำเสมอ ด้านหลังลำตัวเป็นสีฟ้าเทา ท้องของฉันรู้สึกเบาลงเล็กน้อย มีแถบสีน้ำเงินหรือสีเทาอ่อนที่ด้านหลังและด้านข้างดูเหมือนดาว ลำตัวเรียวยาวเหมือนคราบ เมื่อมองจากด้านบน หัวจะกว้าง เป็นรูปตัวยู มีสันกลางศีรษะ มีรูหายใจขนาดใหญ่ 2 รู มีซี่กรองประมาณ 260 ถึง 400 คู่ แต่ละคู่ยาวประมาณ 100 เซนติเมตร ซี่กรองมีลักษณะหยาบกว่ามีร่องและมีร่องใต้คางประมาณ 60-88 ร่อง เกือบถึงสะดือ ครีบหลังมีขนาดเล็กและอาจมีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยมหรือมีลักษณะลาดเอียง ปลายครีบจะแหลมหรือมน ฐานของครีบหลังหันไปทางหาง คอหางหนา ครีบข้างเรียว ปลายครีบแหลม และสีอ่อนกว่าครีบส่วนอื่นๆ สามารถเข้าถึงได้ถึง 15% ของความยาวลำตัว ครีบหางคิดเป็นประมาณ 1/4 ของความกว้างลำตัว มีร่องตรงกลางระหว่างหางเสือ
ลักษณะนิสัยของวาฬสีน้ำเงิน
พุ่งตัวเหนือน้ำ ว่ายไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นโค้งออกจากน้ำ บิดตัวและล้มลงอย่างสง่างามราวกับไร้น้ำหนัก การป้อนอาหารโดยให้ศีรษะหรือด้านใดด้านหนึ่งของร่างกายลงไปก่อนหมายถึงการรับประทานอาหารโดยให้ศีรษะอยู่เหนือน้ำ จากนั้นจะลดขากรรไกรล่างลงสู่ผิวน้ำเพื่อกลืนเหยื่อหนึ่งครั้งหรือหลายครั้ง จากนั้นจึงลดระดับลงอีกครั้งเพื่อให้น้ำไหลผ่านตัวกรองและกลืนอาหารลงไป แล้วมันจะขึ้นมาหายใจกินจนอิ่ม พวกมันใช้การตบหางในการหาอาหาร เพื่อส่งสัญญาณหรือสื่อสารโดยการใช้หางเสือตีผิวน้ำจากด้านล่างหรือด้านข้างหนึ่งครั้งหรือหลายครั้ง และพฤติกรรมการตบน้ำด้วยหางสามารถพบได้พร้อมกับการดำน้ำบนผิวน้ำ การป้อนอาหารด้านข้างเป็นอีกวิธีหนึ่งในการป้อนอาหารโดยเปิดปากไปด้านข้างไปทางน้ำ มักอาศัยอยู่ในน้ำตื้นประมาณ 4-5 เมตร และกินเหยื่อที่ว่ายน้ำเร็ว
ถิ่นที่อยู่อาศัยในประเทศไทย
ในน่านน้ำไทย วาฬสีน้ำเงินปรากฏตัวเพียงสามครั้งเท่านั้น โดยทั้งหมดอยู่บนชายฝั่งทะเลอันดามัน ถูกค้นพบครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2550 ในหมู่เกาะสุรินทร์ จังหวัดพังงา ต่อมาถูกพบเกยตื้นบนเกาะลิบัง จังหวัดตรัง เมื่อปี 2556 พบเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อปี 2560 บนเกาะสิมิลัน จังหวัดพังงา
ชีววิทยาของวาฬสีน้ำเงิน
ปลาวาฬสีน้ำเงินเป็นสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก มันถูกระบุว่าเป็นสัตว์ทะเลที่หายากและใกล้สูญพันธุ์และมีคุณค่าจากหลายประเทศ เนื่องจากการอพยพระยะไกล พวกมันจึงมีแหล่งอาศัยในน่านน้ำสากล จัดเป็นทรัพยากรที่ใช้ร่วมกันในระดับภูมิภาคและระดับโลก ประชากรวาฬสีน้ำเงินที่โตเต็มวัยทั่วโลกอยู่ที่ประมาณ 5,000-15,000 ตัว ลูกวาฬสีน้ำเงินจะหย่านมเมื่ออายุ 8 เดือน และอายุผสมพันธุ์ 8-10 ปี ตัวเมียจะออกลูกทุกๆ 2-3 ปี ช่วงตั้งท้องฤดูหนาวนาน 10-12 เดือน โดยมีลูกครั้งละ 1 ตัว
อาหารของวาฬสีน้ำเงิน
อาหารของวาฬสีน้ำเงินคือสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กหลายชนิด เช่น ตัวเคย วิธีการกินอาหารคือการอ้าปากและขยายช่องว่างใต้คางให้ใหญ่ขึ้น พุ่งเข้าหาเหยื่อ มักจะนอนตะแคงหรือนอนคว่ำ พวกมันหากินที่ผิวน้ำและที่ระดับความลึก 300 เมตร พวกเขาสามารถดำน้ำได้นานถึง 36 นาที และว่ายน้ำด้วยความเร็ว 3 – 6 กิโลเมตรต่อชั่วโมง สามารถว่ายด้วยความเร็ว 7-20 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เมื่อมีสัญญาณรบกวน วาฬสีน้ำเงินจะใช้เสียงในการส่งสัญญาณสื่อสารในระยะทางไกล เป็นคลื่นอินฟาเรด (อินฟราโซนิค) ความความถี่ 17-20 เฮิรตซ์ ซึ่งต่ำเกินไปสำหรับ มนุษย์จะได้ยิน วาฬสีน้ำเงินมีส่วนหัวและช่องหายใจอยู่เหนือน้ำมากกว่าวาฬตัวอื่นๆ
อ่านเพิ่มเติม : สัตว์เลี้ยงสุดแปลก
ติดตามข้อมูลข่าวสาร : วาฬสีน้ำเงิน
