ยีราฟ

ยีราฟเป็นสัตว์กินพืช มันกินหญ้าทุกชนิดที่ขึ้นอยู่ตามพื้นดิน พุ่มไม้สูง โดยเฉพาะต้นอะคาเซียมีหนามหรือต้นอะคาเซียมีรสฝาดและมีพิษ แต่ยีราฟสามารถกินได้โดยไม่มีปัญหา เนื่องจากลิ้นของมันมีความยาว 45-47 ซม. และมีความหนาแตกต่างกันไป ใช้สะบัดกินได้ไม่เป็นอันตราย และต่อต้านสารพิษได้ในระดับหนึ่ง แต่ในเวลานี้ ยีราฟจะดื่มน้ำหรือกินอาหารตามพื้น พวกมันต้องกางขาหน้าและโก่งคอเพราะต้นคอมีกระดูกเพียงเจ็ดชิ้น ทำให้ยีราฟเสี่ยงต่อการโจมตีผู้ล่า เนื่องจากอิริยาบถที่ไม่ยืดหยุ่น ยีราฟจึงกินอาหารเฉลี่ย 20-30 กิโลกรัมต่อวัน ในขณะที่นอนในท่ายืนเพียง 2 นาทีถึง 2 ชั่วโมงต่อวัน ยีราฟวิ่ง คุณจะวิ่งได้ไม่นานเพราะหัวใจสูบฉีดแรง เวลาวิ่งจะแตกต่างจากสัตว์ทั่วไปเพราะมีทั้งขาหลังและขาหน้า จะขึ้นลงพร้อมกัน ข้างเดียวกัน จึงมีลักษณะควบ วิ่งโคลงเคลง คอยาวจะมีลักษณะโยกไปมา

แม้จะเป็นสัตว์ขนาดใหญ่ ยีราฟก็ยังถูกคุกคามจากผู้ล่า เช่น สิงโตหรือไฮยีน่า และการป้องกันของยีราฟก็คือการเตะหลังที่ทรงพลัง สิ่งนี้สามารถทำร้ายสิงโตได้ ดังนั้นสิงโตจึงไม่ค่อยโจมตียีราฟที่โตเต็มวัย แต่มีจำนวนมากที่พุ่งเป้าไปที่กะโหลกออสซิโคนและเขาของยีราฟหนุ่ม เขาของยีราฟ ตัวเมียมีรูปร่างที่เรียกว่า โคนกระดูก ซึ่งเป็นโครงสร้างที่งอกออกมาจากกระดูกอ่อนที่ปกคลุมด้วยผิวหนังและติดอยู่กับกะโหลก หลอดเลือดที่ใส่เข้าไปในกระดูกอ่อนจะจับอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลง รูปร่างหน้าตาสามารถช่วยกำหนดเพศหรืออายุได้ ในยีราฟสาวหรือยีราฟตัวเมียจะมีชุดขนที่ปลาย ในผู้ชายที่โตเต็มวัยจะไม่มีผมแบบนี้ อีกลักษณะหนึ่งที่พบในยีราฟตัวผู้คือก้อนแข็งที่เกิดจากแคลเซียมที่สะสมอยู่ที่ด้านหน้าของกะโหลก ทำให้กะโหลกคิ้วของยีราฟตัวผู้นูนขึ้น ก่อตัวเป็นก้อนเล็กๆ เมื่อยีราฟตัวผู้อายุมากขึ้น พวกมันก็จะมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น สิ่งนี้จะช่วยต่อสู้กับยีราฟตัวผู้ตัวอื่นๆ

แคลเซียมจะสะสมในกะโหลกศีรษะและหน้าผาก ทำให้เกิดเป็นก้อนแข็งเล็กๆ ขึ้นที่ส่วนดังกล่าว

กะโหลกออสซิโคเน่และเขา

ยีราฟตัวผู้จะงอกเขาในลักษณะที่เรียกว่าไพโลน ซึ่งเป็นโครงสร้างที่งอกจากกระดูกอ่อน จากนั้นจึงหุ้มด้วยผิวหนังและยึดติดกับกะโหลก หลอดเลือดที่ใส่เข้าไปในกระดูกอ่อนจะจับอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลง รูปร่างหน้าตาสามารถช่วยกำหนดเพศหรืออายุได้ ในยีราฟสาวหรือยีราฟตัวเมียจะมีชุดขนที่ปลาย ในผู้ชายที่โตเต็มวัยจะไม่มีผมแบบนี้ อีกลักษณะหนึ่งที่พบในยีราฟตัวผู้คือก้อนแข็งที่เกิดจากแคลเซียมที่สะสมอยู่ที่ด้านหน้าของกะโหลก ทำให้กะโหลกคิ้วของยีราฟตัวผู้นูนขึ้น ก่อตัวเป็นก้อนเล็กๆ เมื่อยีราฟตัวผู้อายุมากขึ้น พวกมันก็จะมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น สิ่งนี้จะช่วยต่อสู้กับยีราฟตัวผู้ตัวอื่นๆ สูตรสำหรับฟันของยีราฟคือ I0/3 C0/1 P3/3 M3/3 = 32

คอของยีราฟประกอบด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรงติดกับไหล่ คอยีราฟจึงไม่ห้อยลงมา คอของยีราฟถูกนำมาใช้นอกเหนือจากการดำรงชีวิตทั่วไป นอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญในพฤติกรรมทางสังคม ยีราฟตัวผู้จะต่อสู้ด้วยการเอาคอถูหรือต่อยยีราฟตัวอื่น ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการบาดเจ็บสาหัสหรือเสียชีวิตได้ แสดงความเป็นผู้นำและใช้การเกี้ยวพาราสีเพื่อหาคู่ผสมพันธุ์

การจัดหมวดหมู่

ยีราฟยังสามารถแบ่งตาม DNA sequencing ออกเป็น 4 สายพันธุ์ สรุปได้ว่าเวลาในการผสมพันธุ์ของทั้ง 4 ชนิดนี้ไม่เกิน 1 ถึง 2 ล้านปี ในเดือนกันยายน 2559 สรุปว่ายีราฟเป็นสกุล ประกอบด้วยยีราฟ 4 สายพันธุ์ ซึ่งแต่เดิมคาดว่าจะมีเพียง 1 สายพันธุ์เท่านั้น ตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง

• กวางเสือดาว (ยีราฟนูเบียน)
• G. reticulata (ยีราฟร่างแห, ยีราฟโซมาลี)
• G. tippelskirchi (ยีราฟมาไซ)
• G. giraffa (ยีราฟแอฟริกาใต้)

ลายยีราฟ น่าจะเป็นลายพราง. เพราะดูเหมือนว่ามันจะกลมกลืนกับพุ่มไม้และสภาพแวดล้อม เหมือนสีของแสงและเงาของต้นไม้

การสืบพันธุ์

การผสมพันธุ์ของยีราฟทำได้โดยตัวผู้ที่แข็งแรงและมีเพศเมียหลายตัวซึ่งโดดเด่นกว่าตัวผู้ตัวอื่นในพื้นที่ ยีราฟตัวผู้รู้ว่าตัวเมียตัวใดกำลังร้อน การทดสอบปัสสาวะของตัวเมียและการแสดงออกทางสีหน้าของยีราฟตัวผู้เมื่อพบตัวเมียที่กำลังร้อนระอุ ซึ่งเรียกว่าปฏิกิริยาเฟลห์เมน (ดูรูป) ยีราฟตัวผู้จะพยายามตามเพื่อผสมพันธุ์ ยีราฟตัวผู้เจ้าชู้เอาคอพิงหัวหรือคอตัวเมียด้วยความร้อน ระหว่างการผสมพันธุ์ ยีราฟตัวผู้จะยืนโดยให้หน้าอกกดทับหลังตัวเมีย และการปฏิสนธิที่ยอดเชิงกรานของยีราฟตัวเมีย