ตุ่นปากเป็ด
ตุ่นปากเป็ด มีขนสองชั้นที่มีขนชั้นนอกยาวหยาบสีน้ำตาลเข้มและขนชั้นในที่นุ่มละเอียดและหนาแน่นซึ่งสามารถเปลี่ยนสีได้ตั้งแต่สีเทาไปจนถึงสีน้ำตาลเข้ม รองพื้นสามารถกันน้ำได้ ช่วยรักษาอุณหภูมิของร่างกายให้คงที่เมื่อตุ่นปากเป็ดดำลงไปในน้ำเย็นจัด
หางของตุ่นปากเป็ดแบนและกว้างเหมือนลำตัว ทำจากไขมันเนื่องจากตุ่นปากเป็ดเก็บไขมันไว้ที่หางเพื่อเก็บพลังงานไว้ใช้ในฤดูหนาว ในทางกลับกัน บีเว่อร์จะใช้หางเพื่อขับเคลื่อนตัวเองขณะว่ายน้ำ ตุ่นปากเป็ดใช้เพียงหางในการบังคับทิศทาง ตุ่นปากเป็ดม้วนหางเพื่อจับใบไม้ในขณะที่มันสร้างรังด้วย ประโยชน์อีกอย่างของหางคือมันปกคลุมร่างกายในขณะที่ไข่กำลังฟัก นักวิทยาศาสตร์สามารถวัดสุขภาพของตุ่นปากเป็ดได้โดยการบีบหางของมัน
ปากของตุ่นปากเป็ดมีรูปร่างเหมือนปากเป็ด ริมฝีปากบนเป็นยางยืดสีน้ำเงินเทา มีรูจมูกอยู่ใต้ปลายริมฝีปากบนเล็กน้อย ตำแหน่งของรูจมูกนี้ช่วยให้ตุ่นปากเป็ดหายใจใต้น้ำได้ ริมฝีปากล่างเล็กกว่าริมฝีปากบน จุดสีชมพูอ่อนหรือหลากสีใต้ริมฝีปากล่าง มีกะบังลมที่รอยต่อระหว่างปากกับส่วนหัว สูงกว่าหน้าผากเล็กน้อย
ตาของตุ่นปากเป็ดตั้งอยู่หลังจะงอยปาก หูอยู่ข้างศีรษะเป็นเพียงช่องเปิดไม่มีใบหู เมื่อดำน้ำ ตุ่นปากเป็ดจะปิดหูและตา ดังนั้นจึงต้องใช้อวัยวะอื่นเพื่อนำทางใต้น้ำ แต่ตาและหูของตุ่นปากเป็ดจะทำงานตามปกติเมื่ออยู่บนบก ตุ่นปากเป็ดมีหูที่ไวมาก และมองเห็นได้ไกล แต่เนื่องจากตำแหน่งของดวงตาที่อยู่หลังกะบังลม ทำให้มองเห็น “ใต้จมูก” ได้ยาก
ตุ่นปากเป็ดมีขาที่สั้นมาก กรงเล็บที่ทรงพลังเหมาะสำหรับการขุดและเท้าหน้ามีพังผืดให้แนบทุกนิ้ว ตุ่นปากเป็ดใช้เพียงขาหน้าในการดึงตัวเองขณะว่ายน้ำ ขาหลังมีพังผืดบางส่วนและทำงานร่วมกับหาง เป็นเพียงหางเสือบังคับเลี้ยว อาจเป็นไปได้ว่าตุ่นปากเป็ดถูกเรียกว่าตุ่นปากเป็ด (เท้าแบน) เนื่องจากเท้าเป็นพังผืด
เมื่อเข้าสู่น้ำเยื่อระหว่างกรงเล็บจะคลี่ออก เปลี่ยนเท้าของคุณให้เป็นไม้พายอันทรงพลัง แต่เมื่อตุ่นปากเป็ดอาศัยอยู่บนบก มันก็พับเยื่อหุ้มของมัน สิ่งนี้ทำให้เขาสามารถขุดอุโมงค์ยาวด้วยกรงเล็บของเขาโดยไม่ทำลาย Fascia เดือยกระดูกยาวประมาณ 1.5 ซม. ยื่นออกมาจากข้อเท้าด้านหลังของตัวผู้ ใกล้กับท่อสืบพันธุ์และท่อขับถ่าย (ท่อเดียวกัน: ดู Monotreme สำหรับคำอธิบายเพิ่มเติม)
ความสำคัญทางนิเวศวิทยา
ตุ่นปากเป็ดเป็นสัตว์ที่ออกหากินเวลากลางคืน แม้ว่าตุ่นปากเป็ดจะเกิดและอาศัยอยู่บนบก แต่จะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการกินอาหารและใช้เวลาส่วนใหญ่ในแหล่งน้ำจืด เช่น ลำธาร แม่น้ำ ทะเลสาบ เป็นต้น ด้วยลำตัวที่ยาวและเท้าที่เป็นพังผืด ตุ่นปากเป็ดจึงว่ายน้ำเก่งมากและ ดำน้ำ เมื่อมันดำลงไปในน้ำเพื่อหาอาหาร มันจะกระดิกปาก ทำให้หน่วยรับสัญญาณรับรู้ประจุไฟฟ้า ฯลฯ เพื่อการตรวจจับที่เพียงพอ เมื่อพบเหยื่อ ตุ่นปากเป็ดจะหวดน้ำที่มีสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขนาดเล็ก เช่น กุ้ง กั้ง หนอน หอย และแมลงในน้ำอื่น ๆ ลงคอ แล้วกรองเหยื่อเหล่านี้ไว้ที่แก้ม บางครั้งตุ่นปากเป็ดจะจับเหยื่อจนเต็มแก้ม แล้วว่ายขึ้นมานอนเคี้ยวอาหารบนผิวน้ำ เช่นนี้ถือเป็นผู้ล่าที่ช่วยควบคุมขนาดประชากรของสัตว์ดังกล่าว เพราะหากมากเกินไปอาจรบกวนทำลายชนิดสัตว์และพืชที่เป็นเหยื่อให้ลดจำนวนลงและหมดไป
ความสัมพันธ์ทางวิวัฒนาการของตุ่นปากเป็ดกับญาติของมัน นักวิทยาศาสตร์รู้น้อยมากเกี่ยวกับวิวัฒนาการของตุ่นปากเป็ด แต่กลับพบฟอสซิลอายุ 60 ล้านปีที่ดูเหมือนตุ่นปากเป็ด ฟอสซิลบางชนิดคล้ายกับตุ่นปากเป็ดมาก ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือสัตว์โบราณมีฟัน ไม่เป็นเช่นนั้นกับตุ่นปากเป็ด ฟอสซิลเหล่านี้บางส่วนถูกพบในอเมริกาใต้และแอนตาร์กติกา นักวิทยาศาสตร์จึงคาดเดาว่าในยุคที่แผ่นดินยังเชื่อมต่อกัน โมโนทรีม (ตุ่นปากเป็ดและอีคิดนา) อาจเคยอาศัยอยู่บริเวณนั้นด้วย
แต่ทำไมตุ่นปากเป็ดและอีคิดนาถึงอาศัยอยู่ในออสเตรเลียและนิวกินีเท่านั้น ยังไม่มีใครให้คำตอบ ยกเว้นสันนิษฐานว่าอาจเป็นเพราะแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลียแยกตัวออกมา ดังนั้นสัตว์จึงรอดชีวิต
การเปรียบเทียบตุ่นปากเป็ดกับตุ่นปากเป็ดจัดอยู่ในกลุ่มโมโนทรีมเดียวกัน เวลาเดิน ตุ่นปากเป็ดจะมีเท้ายื่นออกมาจากลำตัว คล้ายกับสัตว์เลื้อยคลานแต่เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่น ๆ แม้แต่ตัวตุ่น โมโนเทรมาตา และตุ่นปากเป็ดก็เดินอยู่ใต้ร่างได้ทันเวลา แต่ก็มีส่วนเหมือนกัน เช่น ตุ่นปากเป็ด หน้าตาเหมือนตัวตุ่น ขี้อาย ชอบสันโดษ และมักอยู่ตัวเดียวนอกฤดูผสมพันธุ์ ทุกคนจะมีอาณาเขตของตัวเอง หากมีการรุกรานดินแดนอาจมีการต่อสู้เพื่อปกป้องดินแดน แต่ความขัดแย้งไม่ค่อยเกิดขึ้น
เนื่องจากตุ่นปากเป็ดกินพื้นที่มากเมื่อเทียบกับขนาดและความเร็วในการเคลื่อนที่ แม้ว่าจะมีโอกาสเล็กน้อยที่จะทับซ้อนกันตัวต่อตัว เนื่องจากตุ่นปากเป็ดเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดโมโนทรีม จึงไม่มีหัวนม ลูกตุ่นปากเป็ดเรียกว่าปั๊กเหมือนตัวตุ่นทารก พุดเดิ้ลกระดิกจะงอยปากที่มีขนแข็งของมันเพื่อดื่มนมที่ไหลออกมาจากท่อเล็ก ๆ ที่ฐานของน้ำนมที่ท้องของแม่ พุดเดิ้ลอาศัยอยู่ในถ้ำที่อบอุ่น ปลอดภัย และอบอุ่นจนกระทั่งอายุประมาณ 4 เดือน เมื่อขนเรียบเป็นมันเงาและตัวใหญ่เกือบเท่าตัวแม่แล้ว ตุ่นปากเป็ดก็ออกมาดูโลกภายนอก ไม่กี่สัปดาห์หลังจากเรียนรู้ที่จะล่าสัตว์และเรียนรู้ที่จะว่ายน้ำ มันจะออกไปหาที่อยู่ใหม่ของมันเอง
อ่านเพิ่มเติม : สัตว์อาศัยอยู่ในป่า
ติดตามข้อมูลข่าวสาร : baanpet