ฉลามเสือทราย

ฉลามเสือ (อังกฤษ: tiger shark) ปลากระดูกอ่อนขนาดใหญ่ ปลาฉลามชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Galeocerdo cuvier วงศ์ฉลามที่แท้จริง เป็นปลาชนิดเดียวในสกุล Galeocerdo

มีรูปร่างอ้วน ปากกว้าง ปลายทู่สั้น ลำตัวค่อย ๆ เรียวไปทางปลายหาง หางและคอมีสันชัดเจน ครีบหางเรียวยาวและมีปลายแหลม มีฟันรูปสามเหลี่ยมขนาดใหญ่ มีขอบหยักเหมือนฟันหยัก ฐานลำตัวและครีบมีสีน้ำตาลเข้ม มีลายคล้ายเสือที่หลังและหาง จึงเป็นที่มาของชื่อ เมื่อโตขึ้น แถบนี้อาจแผ่ออกหรือหายไปก็ได้

ฉลามเสือโตเต็มวัยมีความยาวประมาณ 5 เมตร ตัวใหญ่สุดได้ถึง 7 เมตร และหนักที่สุดถึง 807.4 กิโลกรัม พบได้ในทะเลเขตอบอุ่นทั่วโลก ชอบพฤติกรรมหากินใกล้แนวปะการังหรือชายฝั่ง หรืออาศัยอยู่บริเวณปากแม่น้ำที่ระดับน้ำทะเลลึกถึง 140 เมตร มักหากินเดี่ยวและออกหากินเวลากลางคืน มันว่ายน้ำได้เร็วมากและมีพื้นที่ใช้สอยถึง 100 ตารางกิโลเมตร อาหารอยู่ที่ไหน สัตว์น้ำ เช่น ปลา เต่า และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล เช่น แมวน้ำหรือสิงโตทะเล

เช่นเดียวกับฉลามขาว (Carcharodon carcharias) เป็นที่รู้กันว่าฉลามเสือเป็นสัตว์กินพืชทุกชนิดเพราะพวกมันมักจะควานหาสิ่งของที่ไม่ใช่อาหาร เช่น ยางรถ กระป๋องน้ำ และเศษไม้หรือพลาสติกที่มนุษย์ทิ้ง ทะเล

ฉลามเสือเป็นปลาที่อุดมสมบูรณ์ เกือบหนึ่งปีในระหว่างตั้งครรภ์ ออกผลได้ทุกฤดูกาล เฉลี่ยครอกละ 10-82 ตัว ความยาวลูกครอกแรกเกิดประมาณ 51.76 ซม. เข้าสู่ระยะโตเต็มที่เมื่ออายุ 4-6 ปี อายุขัยเฉลี่ย 12 ปี อย่างไรก็ตาม ,อายุในฟาร์มมักจะสั้นและไม่เกิน 2 เดือนเท่านั้น

ฉลามเสือเป็นฉลามอีกประเภทที่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ เนื่องจากนิสัยดุร้ายและนิสัยการกินที่ไร้ยางอาย ในน่านน้ำไทยถือเป็นฉลามสายพันธุ์หนึ่งที่สามารถทำร้ายมนุษย์หรือนักดำน้ำได้ คือ ฉลามหัวบาตร (Carcharhinus leucas) และฉลามครีบดำ (C. melanopterus) โดยฉลามเสือโคร่งมีรายงานว่าโจมตีนักดำน้ำหรือนักเล่นกระดานโต้คลื่นมากที่สุด เหตุเกิดที่ฮาวาย และเชื่อว่าเกิดจากสถานที่ท่องเที่ยว เป็นผลให้ฉลามเสือเข้าใจผิดว่ากระดานโต้คลื่นเป็นตราประทับอาหาร ประกอบกับการมีอยู่ของเต่าทะเล เต่าทะเลยังเป็นอาหารและมีการกระจายพันธุ์อย่างกว้างขวาง ฉลามเสือมีชื่อเรียกอื่นในภาษาไทยว่า “ตะเพียนทอง” “พิมพา” หรือ “เสือทะเล”