จระเข้น้ำจืด (Crocodylus Siamensis)
จระเข้น้ำจืด (Crocodylus Siamensis)
มาทำความรู้จักกับจระเข้น้ำจืด
จระเข้น้ำจืด เป็นสัตว์เลื้อยคลานนักล่าขนาดใหญ่ เป็นสัตว์หายากที่พบในแหล่งน้ำนิ่งห่างไกลจากชุมชน จระเข้น้ำจืด (จระเข้สยาม) และจระเข้น้ำเค็ม (จระเข้น้ำเค็ม) ที่พบในประเทศไทยจัดเป็นจระเข้แท้ (จระเข้แท้) มีลักษณะเด่นดังต่อไปนี้: มีจมูกรูปตัว V ยาว และฟันล่างสามารถมองเห็นได้แม้ว่าจะปิดปากก็ตาม มีกรามที่แข็งแรง หางทรงพลัง และมีเกล็ดหนาปกคลุมทั้งตัวทำให้ดูน่ากลัวมาก ทำให้จระเข้เป็นนักล่าที่สมบูรณ์แบบ รูปทรงไม่ต้องเปลี่ยนมาก แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายล้านปี แต่รูปลักษณ์ของจระเข้ก็ยังคงเหมือนเดิม ในธรรมชาติเราจะพบจระเข้น้ำจืดในน้ำนิ่ง เช่น พระราชวัง สระน้ำ หรือสระน้ำธรรมชาติที่รก สามารถเป็นสถานที่ที่ดีในการปลอมตัว
ลักษณะทั่วไปของจระเข้น้ำจืด
ความยาวลำตัวตั้งแต่ปลายจมูกถึงปลายหางส่วนใหญ่ไม่เกิน 3 เมตร จระเข้ตัวผู้มักจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวเมีย เพราะจระเข้ทุกตัวมีรูปร่างคล้ายกันมาก ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างความยาวลำตัวและน้ำหนักจึงใกล้เคียงกันสำหรับจระเข้ทุกตัว ดังที่แสดงในตาราง จระเข้น้ำจืดตัวผู้จะมีวัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุประมาณ 10-15 ปี จระเข้เป็นสัตว์ที่มีอายุยืนยาวและสามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึง 70 ปี ดังนั้นเมื่อจำนวนจระเข้ลดลงภายใต้การคุกคาม ประชากรจระเข้จึงใช้เวลานานในการฟื้นตัว เพราะจระเข้ต้องใช้เวลานานในการเจริญเติบโตและถึงวัยผสมพันธุ์ รังของจระเข้น้ำจืดในธรรมชาตินั้นทำจากโคลน มีทั้งไม้และวัชพืช จำนวนไข่ที่วางไข่ขึ้นอยู่กับขนาดและอายุของแม่จระเข้ จำนวนไข่ที่วางอยู่ระหว่าง 10 ถึง 60 ฟอง และตัวเมียจะคอยเฝ้าดูขณะที่ไข่อยู่ในรัง ไข่จะใช้เวลา 2-3 เดือนในการฟัก หลังจากที่ไข่ฟักออกมา แม่จระเข้จะค่อยๆ นำลูกๆ และไข่ที่ยังไม่ได้ฟักลงน้ำ
แหล่งที่อยู่อาศัยของจระเข้น้ำจืด
ปัจจุบันจระเข้น้ำจืดยังคงพบได้ในบางประเทศในเอเชีย ได้แก่ อินโดนีเซีย บรูไน มาเลเซีย ลาว กัมพูชา เมียนมาร์ เวียดนาม และไทย สถานะการอนุรักษ์ถูกระบุว่าใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่งในบางประเทศ (IUCN 2009) นอกจากนี้ยังมีความสนใจในการหาวิธีปกป้องสัตว์นักล่าหายากชนิดนี้ เช่น ศึกษาความเป็นไปได้ในการปล่อยจระเข้ที่เลี้ยงลงสู่แหล่งน้ำธรรมชาติ ซึ่งครั้งหนึ่งจระเข้ป่าเคยอาศัยอยู่ในอุทยานแห่งชาติพอนสตัดท์ และบางพื้นที่ในเวียดนาม
ระบบนิเวศของจระเข้น้ำจืด
ในระบบนิเวศ จระเข้ทำหน้าที่เป็นตัวควบคุมความสมดุลของเหยื่อทางน้ำ ช่วยให้มีสัตว์น้ำหลากหลายชนิดมาช่วยกำจัดซากและรักษาแหล่งน้ำให้สะอาด มีบทบาทในการย่อยสลายและรีไซเคิลองค์ประกอบต่างๆ ในระบบนิเวศ แต่น่าเสียดาย ทัศนคติของมนุษย์บางครั้งอาจส่งผลเสียต่อจระเข้ได้ ในช่วงกลางทศวรรษ 1920 มีการล่าสัตว์จระเข้จำนวนมากเพื่อถลกหนังและกิน บวกกับการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยและความเสื่อมโทรม ส่งผลให้จำนวนจระเข้ทั่วโลกลดลงอย่างรวดเร็ว
อาหารของจระเข้น้ำจืด
การศึกษาเหยื่อของจระเข้น้ำจืดในประเทศไทย กองอุจจาระ เหยื่อของจระเข้น้ำจืดที่พบมากที่สุดคือปลา คิดเป็นร้อยละ 64.52 รองลงมาคือค่างหน้าขาว คิดเป็นร้อยละ 16.13 หนูคิดเป็นร้อยละ 6.45 นก คิดเป็นร้อยละ 6.45 ลิงแสม คิดเป็นร้อยละ 16.13 คิดเป็น 3.23% ลิงแสมคิดเป็น 3.23% คิดเป็น 3.23% การศึกษาในประเทศกัมพูชาโดย Han et al. (2015) แสดงให้เห็นว่าจระเข้น้ำจืดกินเหยื่อจากสัตว์มีกระดูกสันหลังทุกกลุ่ม (2015) รายงานว่าในกองอุจจาระจระเข้น้ำจืดขนาดใหญ่ 30.9% ของเหยื่อเป็นปลาและ 29.6% เป็นสัตว์เลื้อยคลาน 11.5% เป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ( แมลง แมงป่อง และปู) และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ร้อยละ 4.9 และนก ร้อยละ 3 (จิตจำนงค์ พัทธพันธ์ และสุขมะสรวง, 2559)
อ่านเพิ่มเติม : สัตว์เลี้ยงสุดแปลก
ติดตามข้อมูลข่าวสาร : Crocodylus Siamensis
