ปลากระเบนแดง

การแพร่กระจายและถิ่นที่อยู่

กระเบนแดงอาจเป็นสัตว์เฉพาะถิ่นในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ พบได้ทั่วน่านน้ำชายฝั่งของญี่ปุ่นตั้งแต่ฮอกไกโดไปจนถึงโอกินาวา และยังพบใกล้กับเกาหลีใต้ จีน และไต้หวันด้วย มีรายงานการพบเห็นสัตว์ชนิดนี้ไปไกลถึงประเทศไทย ฟิลิปปินส์ ฟิจิ และตูวาลู อย่างไรก็ตาม 

ยังไม่ได้รับการพิจารณาว่าบันทึกเหล่านี้เป็นตัวแทนของ D. akajei หรือไม่ กระเบนแดงมักพบในพื้นที่ทรายและอ่าวใกล้ชายฝั่งที่มีระดับน้ำลึก 10 เมตร (33 ฟุต) ขึ้นไป แต่ยังอาศัยอยู่บนที่ราบโคลน แนวปะการัง และปากแม่น้ำด้วย

คำอธิบายเกี่ยวกับกระเบนแดง

บริเวณหลังและท้องของปลากระเบนสีแดงมีสีส้ม กระเบนแดงมีความยาวได้ 2 ม. (6.6 ฟุต) และ 0.66 ม. (2.2 ฟุต) แต่ส่วนใหญ่มีความยาวไม่เกิน 1 ม. (3.3 ฟุต) น้ำหนักสูงสุดที่บันทึกไว้คือ 10.7 กก. (24 ปอนด์) มีครีบอกรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนที่กว้างกว่ายาว โดยมีขอบนำเกือบตรงที่บรรจบกันเป็นรูปสามเหลี่ยม ดวงตาเล็ก ๆ เงยขึ้นเล็กน้อย และด้านหลังพวกเขา 

พิรัลก็ใหญ่ขึ้นเกือบสองเท่าจากเมื่อก่อน มีชั้นผิวหนังหนาอยู่ระหว่างรูจมูกใหญ่ ฟันถูกจัดเรียงเป็นรูปควินคันซ์บนพื้นผิวที่มีลักษณะคล้ายทางเท้า ฟันของผู้หญิงและวัยรุ่นจะมีฟันทู่ ในขณะที่ผู้ชายที่โตเต็มวัยจะมีฟันที่แหลมกว่าและเกิดซ้ำ หัวนมมี 3 แถวที่พื้นปาก บางครั้งมีหัวนมเพิ่มอีก 2 คู่ด้วย

หางมีลักษณะเป็นแส้และมีความยาวประมาณ 1-1.5 เท่าของแผ่นดิสก์ กระดูกสันหลังที่ยาวและเป็นคลื่นมีต้นกำเนิดมาจากส่วนหน้าที่สามของหาง ตามด้วยกระดูกงูหลังต่ำและครีบเชิงกรานแบบพับ ปลาวัยอ่อนมีผิวเรียบ และปลากระเบนที่โตเต็มวัยจะมีรอยบุ๋มใต้ผิวหนังเล็ก ๆ ที่ด้านหลังดวงตา มีหนามเรียงเป็นแถวตรงกลางด้านหลัง มีปุ่ม 1 ถึง 6 ก้อนที่ด้านหน้าของกระดูกสันหลังส่วนหาง 

และมีฟันเล็ก ๆ จำนวนมากที่ด้านหลัง ส่วนบนของสายพันธุ์นี้เป็นสีน้ำตาลทึบ มักมีสีเหลืองหรือสีส้มอยู่ด้านหน้าดวงตา ด้านหลังเกลียวรอบขอบจาน และที่ด้านข้างของหางด้านหน้ากระดูกสันหลัง หางเข้มไปทางปลายเกือบดำ และพับทับครีบเชิงกราน ด้านล่างเป็นสีขาวขลิบส้มแดง ท้องสีส้มของปลากระเบนน้ำจืดแม่น้ำโขง (D. laosensis) ก็มีลักษณะเฉพาะเช่นกัน และมีหลายสายพันธุ์ที่คล้ายกับสายพันธุ์นี้ แต่ต่างกันที่รูปร่างของแผ่นดิสก์ การป้องกันฟัน และสีด้านหลัง

ชีววิทยาและนิเวศวิทยา กระเบนแดง

ในฐานะนักล่าชั้นยอดของสัตว์น้ำใกล้ชายฝั่ง ปลากระเบนสีแดงมีบทบาทสำคัญในระบบนิเวศ สัตว์น้ำที่มีเปลือกแข็งเป็นส่วนประกอบที่สำคัญที่สุดของอาหาร รองลงมาคือปลากระดูกเล็กและแอนนีลิด ในขณะที่หอยแทบจะไม่เคยรับประทานเลย สายพันธุ์เหยื่อกุ้งที่สำคัญในอ่าวโตเกียว ได้แก่ Clangon affinis สำหรับผู้ชาย และ Oratosquilla ijimai 

สำหรับผู้หญิง และ Anisomysis jimai สำหรับเด็กผู้หญิงและวัยรุ่น เหยื่อปลาที่สำคัญที่สุดคือปลาซาร์ดีน ปลากระเบนปากดำ ตามมาด้วยปลากระเบน เช่นเดียวกับปลากระเบนชนิดอื่น ๆ ปลากระเบนสีแดงที่มีชีวิตชีวาไม่มีรก ในระหว่างการเกี้ยวพาราสี 

ตัวผู้จะสะกดรอยตามตัวเมียและกัดครีบครีบอกของเธอด้วยเขี้ยวเพื่อที่มันจะถูกจับได้ระหว่างผสมพันธุ์ มีรายงานว่าขนาดครอกต่ำเพียง 1 ครอกและสูงถึง 10 ครอก ความกว้างของแผ่นดิสก์เมื่อโตเต็มที่คือ 35–40 ซม. (14–16 นิ้ว) ในเพศชายและ 50–50 ซม. ในเพศหญิง 55 ซม. (20-22 นิ้ว)